Trickypedia deel 1: The basics

Een antwoord op de vraag waarom je wil snowboarden is waarschijnlijk overbodig, laat staan dat je een argument nodig hebt om iemand er van te overtuigen dat snowboarden ongelofelijk vet is. Het spreekt allemaal voor zich, want zodra je kan laten zien hoe stijlvol de sport is, heb je bij voorbaat de discussie al gewonnen. Hoe doe je dat? Grab je kans!

Tekst: Mirte van Dijk
Beeld: Michiel Rotgans

Een van de mogelijkheden om je eigen stijl te ontwikkelen is door middel van ‘grabs’, een trick waarbij je tijdens een sprong op een bepaalde plek je snowboard vastpakt. De variaties en mogelijkheden in Grabland zijn bijna oneindig. Overal ter wereld ontstaan verschillende variaties waarvan de roots in het skateboarden liggen of die het gevolg zijn van ‘cultuurverschillen’, zoals Europa vs Amerika of jonge generatie vs oude generatie. Grabs pas je toe op een ‘straight airs’ of tijdens rotaties. Op die manier ben je stabieler en scoor je extra punten, zowel voor stijl als voor moeilijkheidsgraad. Je ziet grabs dan ook tijdens een run in de halfpipe, op de kicker en tegenwoordig zelfs bij railtricks. Daarnaast zijn er bepaalde stijlmethoden, zoals ‘tweaks’ of ‘bones’ en ‘inside knee’, ‘outside knee’ of ‘tucked knee’ gegrabt. Volg je het nog? Maak je geen zorgen, want in het eerste deel van de trickypedia zetten we alle basics op een rijtje.

Het overzicht

Hoe blaas je de straight air weer leven in? Bekijk, onthoud en oefen de volgende basisgrabs:

1. Indy
2. Mute
3. Nosegrab
4. Tailgrab
5. Melon
6. Stalefish
7. Method

Het gaat er om dat je de grabs op de juiste manier uitvoert, want anders ‘tellen’ ze niet. Zo is het officieel niet toegestaan om buiten je bindingen te grabben of naast de nose en tail. Er zijn, zoals je misschien wel verwacht, enkele uitzonderingen hierop. De ‘method’ is er zo een. Die ligt in een grijs gebied.

Op de afbeelding zie je een snowboard met regular stance afgebeeld, ofwel linker voet voor. De grabs links van de stippellijn worden met je voorste hand uitgevoerd, in dit geval de linkerhand. Rechts van de lijn vind je de grabs die met de achterste hand gepakt worden. Daarnaast wordt, net als bij het maken van bochtjes, een onderscheid gemaakt tussen frontside (toe-edge) en backside (heel-edge).

De techniek

Je kunt natuurlijk gewoon random wat doen, maar dat is misschien niet zo’n goed idee. Hoewel het soms makkelijk lijkt, is er wel degelijk een bepaalde techniek voor elke grab. Los van wat je bij een specifieke grab moet doen, is er ook een aantal dingen die in het algemeen voor álle grabs gelden. Forceer om te beginnen niets. Laat het board naar je toe komen, in plaats van jezelf in een onmogelijke positie te wringen om in de buurt van je plank een beetje rond te graaien. Je benen intrekken of uitduwen en je zwaartepunt verplaatsen zorgt ervoor dat het board makkelijker te grijpen is. Als je te vroeg grabt, kun je uit balans raken. Pak je het board net voor het hoogste punt van de vluchtfase, dan haal je er juist meer stabiliteit uit. Doe dat wel met je hele hand anders lijkt het nergens op. Vergeet ook niet de landing in de gaten te houden, daardoor blijft je bovenlichaam automatisch mooi rechtop en vlieg je niet voorover. Kijk je naar je hand, dan gaat het mis. Hoe langer je de grab vasthoudt, hoe meer punten je scoort en credits je krijgt. Vergeet alleen niet dat je op een gegeven moment toch echt je board weer los moet laten.

Tweaken & Bonen
De grab als stijlicoon alleen is niet voldoende. Wil je de basis uitbouwen, dan is het de kunst om ‘tweaks’ of ‘bones’ toe te voegen. Wanneer je tijdens een grab tweaked, dan draai je het board ten opzichte van je bovenlijf. Een soort twist die je op het hoogste punt van je sprong uitvoert. Bonen doe je met je benen: je trekt één knie in en strekt het andere been maximaal uit. Op die manier duw je de nose of tail van je af. Om de beweging nog extremer uit te kunnen voeren, plaats je je hand net iets verder van het uitgestrekte been af: bij een indy tailbone komt je hand dan op de plek van een mute (zie de indy tailbone van Reinier).

Inside knee & Outside knee
Bij de meeste grabs kun je de positie van je arm variëren. Zo kun je een indy met je elleboog aan de binnenzijde van je achterste been grabben of juist aan de buitenzijde. Het stijlvolle effect komt echter niet bij elke grab uit de verf als je tweaks en bones achterwege laat. Inside en outside knee wordt niet benoemd in de benaming van de trick, het blijft dus bij een ‘indy nosebone’ ook al voer je de grab inside knee uit.

Tucked knee
Bij een ‘tucked knee’ duw je de rechterknie naar je linkervoet of andersom. Het lijkt alsof je een knie naar binnen duwt. Een tucked knee maak je altijd in combinatie met een ‘outside knee’ grab.

1. Indy

De indy is de basis van de basics. Je hoeft in principe alleen maar je benen in te trekken, zodat je vrijwel meteen je board aan de toeside vast kunt pakken. Dit doe je met je achterste hand, zo hoef je je lichaam nauwelijks van positie te veranderen. De grab voelt als een natuurlijke beweging, waardoor de indy de meest voor de handliggende beginnersgrab is. Je kunt bij de Indy heel goed zien of iemand met de juiste techniek aan het springen is. Zo te zien heeft Steve het onder controle.

1A. Indy nosebone

Om wat meer stijl toe te voegen aan de standaard indy, combineer je hem met een nosebone. Dat betekent dat je je voorste been tijdens de indy uitstrekt en je achterste knie buigt. Zo duw je de nose van het board naar voren. Joris tweakt in dit geval de indy nosebone.

1B. Indy tailbone

De indy tailbone werkt het tegenovergestelde van de nosebone. Je strekt je achterste been uit terwijl je tegelijkertijd je voorste knie intrekt. Wil je extra stijlpunten, dan tweak je hem, net zoals Reinier.

1C. Indy stiffy

De gevorderde variant van de indy is de oldskool stiffy. Je strekt beide benen in de sprong uit, maar pas nádat je het board vastgepakt hebt. De lichaamspositie verandert in de lucht waardoor je sneller balans kunt verliezen.

2. Mute

In tegenstelling tot de indy, pak je bij een mute met de voorste hand tussen de bindingen je board aan de toeside vast.

Waarom is deze iets moeilijker? Omdat je het zwaartepunt van je lichaam meer richting de nose moet verplaatsen om je balans te bewaren.

2A. Mute tailbone

Zonder bijschrift had Dolf hier net zo goed een indy nosebone kunnen springen. Maar omdat hij regular is en het board met zijn voorste hand aan de toeside tussen de bindingen pakt is dit toch echt een mute. Zijn uitgestrekte, achterste been maakt van de mute een mute tailbone.

Tail grab

Bij een tailgrab pak je het achterste puntje van je snowboard vast. Je bent snel geneigd om te ver en te lang op je achterste been te leunen, wat problemen oplevert bij de landing. Ook nu laat je het board weer naar je hand toe komen en probeer je niet blindelings te graaien.

3. Tail nosebone

Je combineert de tail grab met een nosebose door je voorste been uit te strekken en je achterste voet maximaal naar je toe te trekken.

Nose grab

Het tegenovergestelde van een tail grab. Door je voorste been in te trekken en het lichaamszwaartepunt boven je voorste knie te verplaatsen, kun je met de voorste hand het topje van de nose vastpakken. Let op: laat het board naar je hand toe komen in plaats van andersom.

4. Nose tailbone

Door je achterste been zo ver mogelijk uit te strekken, komt je board in een verticale positie. Een gewone nose grab lijkt vaak op een nose grab tailbone, omdat het vrijwel onmogelijk is de nose vast te pakken zonder te bonen.

5. Stalefish

Weet je nog hoe de houding bij de indy eruit ziet? Aan de lichaamshouding verandert er vrijwel niets. Je grabt in het geval van de stalefish alleen aan de heelside tussen de bindingen in plaats van aan de toeside. Maar waar je bij de indy nog vals kan spelen door stiekem te kijken waar je je hand plaatst, kan dat bij de stalefish niet. Die positie zit in de dode hoek. Door extreem te tweaken maakt Dolf het style-plaatje helemaal af.

6. Melon

De lichaamshouding is gelijk aan die van de mute. Het board wordt bij de melon echter aan de heelside vastgegrepen in plaats van aan de toeside. Wil je voorkomen dat je ‘back to the early nineties’ gaat, houd de base van je plank dan volledig vlak.

7. Method

De method is de grab der grabs, een klassieker die het respect van elke snowboarder verdient. Voor het getrainde oog is een method de ultieme stijltest. Het uitgangspunt is de melon, waarbij je het board achter je lichaam trekt. Buig eerst je knieën, trek dan je board naar achteren en bone vervolgens het achterste been. Juist daar ligt het gevaar, want het kan er al snel knullig uitzien. Omdat de method een stijlicoon is, is het toegestaan om te grabben in een ruimer gebied. Zo kun je tussen de bindingen of net buiten de voorste binding het board op de heelside vastpakken.
Maar let op: voer je hem verkeerd uit, dan kun je er maar beter voor zorgen dan niemand je herkent.

Deel 2: for the advanced
Is dit peanuts? In het volgende deel gaan we verder met de advanced grabs, zoals de double handed grabs en de grabs die letterlijk en figuurlijk wat minder voor de hand liggen. Dus: wordt vervolgd!