SKY HIGH
Het zijn fanatieke kitesurfers. En hoe kom je dan de winter door? Juist, Ambitieus als ze waren, planden ze de deelname aan een meerdaagse snowkite-race in Noorwegen. Sommigen hadden gebrek aan ervaring. Het leek ze daarom verstandig eerst maar eens wat te oefenen en de omgeving te verkennen. Rein Rijke vertelt in woord en beeld over zijn snowkite-ervaringen in het Noorse landschap.
Eind maart beloofden de temperaturen in Noorwegen iets kitevriendelijker te worden, dus kozen we een gebied waar wind en sneeuw beide zeker waren. Het werd het prachtige natuurgebied Hardangervidda, een plek met gebrek aan mensen en bomen, maar met een enorme grote uitgestrekte vlakte. Helemaal voor ons alleen.
Met een ritje naar de boot, twee klassiek Duitse wietcontroles en nog een halve dag extra op de weg, komen we aan in het pittoreske Rauland. Onze kitespot ligt echter nog een heel stuk verder de wildernis in, dus er zit niets anders op dan om na ons hotelverblijf twee sneeuwscootertaxi’s te huren. Na twee nachten reizen, ontmoeten we in de lege vlakten onverwachts een Noorse familie. Voordat we het weten zitten we aan het zelfgemaakte bier.
Aan de rand van het meertje Oksatjønn staat het schitterende, afgelegen Noorse hutje. Als we tijdens het snowkiten in gesprek raken met de familie die hier vakantie viert, krijgen we al snel een uitnodiging om er de rest van de week te blijven overnachten. Om er te komen hebben we onze ski’s omgebouwd tot een slee, zodat we al onze spullen naar de hut kunnen slepen. We hebben tenslotte voor acht dagen proviand bij ons. Deze ongeplande accommodatie is uiteindelijk de ideale uitvalsbasis voor onze dagtochten.
We maken tijdens deze week meerdere mooie tochten door het gebied. Onze hut zit op de grens van de Hardangervidda, de grootste hoogvlakte van Europa. De sneeuwcondities zijn hier eigenlijk altijd perfect. Dankzij de wind ontstaan natuurlijk geprepareerde ‘pistes’, maar dan wel met een offpiste-gevoel. We laten ons uren achtereen voorttrekken door de snowkites. Af en toe stoppen we even, dan maken we met ons brandertje warme soep met knakworst.
Een van de meertjes waar we op snowkiten, Oksatjønn, wordt gebruikt als waterreservoir voor het dorpje Strandbekk. Als we op de laatste dag van onze trip deze foto laten zien, begint de eigenaar keihard te lachen. “Crazy Dutchies!”, roept hij. Vijf dagen geleden had ik daar nietsvermoedend op mijn buik gelegen om deze foto te maken. En nu hoor ik dus dat er onder het dunne ijs een enorm groot gapend gat zit.
De opwaartse kracht die deze snowkites genereren is enorm en Max Lux gebruikt deze kracht om de mooiste sprongen te maken. Hij laat zich regelmatig door zijn kite de berg optrekken en springt dan vanaf de top naar beneden. De hangtime is enorm, soms blijft hij wel veertig seconden in de lucht hangen. Om dan vervolgens als een baas zijn sprong met een kiteloop af te ronden.
Als de wind flink aantrekt laat Max zien waarom hij tot de Europese top behoort op het gebied van freestyle. Regelmatig doet hij een deadman, waarbij hij ondersteboven aan zijn kite hangt.
Het is ongelofelijk hoe gastvrij de Noorse familie is geweest. We nemen dan ook met pijn in ons hart afscheid van deze verlaten doch bewoonde plek. Zijn we inmiddels klaargestoomd voor een meerdaagse snowkite-race? Dat gaan we deze winter nog eens nader bekijken.
Woord en beeld: Rein Rijke
www.zoutfotografie.nl
Dit artikel is afkomstig uit Taste #1 2015. Wil je het volledige tijdschrift lezen, dan kun je deze bestellen via onze webshop. Verder kan je natuurlijk voor het gemak abonnee worden.
