Part 2: To go or not to go, that’s the question…

Foto: Patrick van Iersel

Vier foto’s genomen vanaf vrijwel dezelfde plaats in een gebied. Voor de leek zijn het vier stukken berg, voor het geoefend oog is het een bron van informatie om in te schatten wat je ziet en of de afdaling veilig is.

Door de sneeuw rond de top komen stenen heen. Dit is minimaal 40° terrein en het is een schaduwhelling. Afdalen van de top kan alleen bij hele gunstige lawineomstandigheden. Onder de top ligt terrein waar wel veel sporen van wind te zien zijn. Flinke velden met ‘Dunen’, (golvend sneeuwoppervlak) geven aan dat er veel ingewaaide sneeuw ligt. De wind heeft van rechts naar links gewaaid, dus ligt steeds links van de bulten de meeste ingewaaide en gevaarlijke sneeuw. Hier heel erg opletten op overgangen van vlak naar steiler terrein.

De achterkant van de Weissfl uhgipfel: Vooral de strepen op de fl auwe rug midden op de foto en de losse stenen rechts ervan vertellen dat er wel wat wind in deze helling heeft gestaan. De grote hoeveelheid sporen hebben ongetwijfeld al fl ink wat spanning uit het sneeuwdek gehaald, maar geven nooit een garantie dat het veilig is. Het is wel een veel afgedaalde helling, waardoor eventuele glijlagen na elke sneeuwval systematisch gesloopt worden. Deze afdaling begint met minimaal 35° hellingshoek.

De Gaudergrad is een interessante: Iedere fanatieke wintersporter herkent hier een windlipje die aangeeft dat de overwegende windrichting dit seizoen van links naar rechts over de kam heeft gestaan. Daar kan je direct uit concluderen dat de gevaarlijke ingewaaide sneeuw aan de rechter kant van de graat ligt. De kleinere windsporen, de strepen achter de stenen aan het eind van de graad en het gladde biljartlaken rechts, geven aan dat de recente wind ook van links naar rechts is geweest en dat kan gevaarlijk zijn. Het huisje is overigens een test station van de Zwitserse lawinedienst die op het steilste stuk rechts een testveld hebben liggen om lagen, kristallen, spanningen in het sneeuwdek, vervorming van de sneeuw en nog veel meer te meten. Kennelijk is het een plek waar lawinetechnisch veel aan de hand is. Zowel qua wind als hellingshoek is dat wel logisch.

Deze schouder van de Schwarzhorn is een feest voor het oog, maar wordt bijzonder weinig afgedaald. Bovenin gaat deze wand over de 40° en de wind staat er meestal tegenaan te waaien. Dat is meestal een teken dat deze kant veilig en juist de andere kant van de berg gevaarlijk is. In dit geval is de berg zo steil dat veel sneeuw niet over de graat waait, maar mooi tegen de fl ank aan gedrapeerd wordt (te zien aan de velden met Dunen die tegen de hele fl ank aan liggen. De geulen zijn perfect om de gevaarlijke sneeuw in te verzamelen. Dit is dus niet een wand die vaak veilig af te dalen is. Als het lawinegevaar hoger is dan twee, kan je ook maar beter een beetje afstand houden, want met een hoge traverse van rechts kan je een fl inke hoop sneeuw boven je los trappen. Nu met lawinegevaar drie is het een ‘no go’!

Tekst: Maarten Huisman